انگشت ماشه‌ای
انگشت ماشه‌ای یا “Trigger Finger” یک اختلال شایع در دست است که باعث قفل شدن انگشت در حالت خمیده می‌شود. این وضعیت می‌تواند باعث درد و ناراحتی در فرد شود و فعالیت‌های
روزمره را تحت تأثیر قرار دهد. در این مقاله، به بررسی علل، علائم و روش‌های درمان انگشت ماشه‌ای خواهیم پرداخت.
علل انگشت ماشه‌ای
انگشت ماشه‌ای معمولاً به دلیل التهاب در تاندون‌های انگشت ایجاد می‌شود.تاندون‌ها ساختارهایی هستندکه عضلات را به استخوان‌ها متصل می‌کنند و به حرکت انگشتان کمک می‌کنند.در این
حالت، تاندون‌ها در کانال‌های باریکی که در دست وجود دارند، دچار التهاب می‌شوند و این التهاب می‌تواند باعث ایجاد قفل شدن انگشت شود.
عوامل مختلفی می‌توانند به بروز این اختلال کمک کنند، از جمله:
استفاده مکرر از انگشتان: فعالیت‌هایی که نیاز به حرکات تکراری انگشتان دارند، مانند تایپ کردن یا کار با ابزارهای دستی، می‌توانند خطر ابتلا به انگشت ماشه‌ای را افزایش دهند.
سن: این اختلال بیشتر در افراد بالای 40 سال مشاهده می‌شود.
بیماری‌های زمینه‌ای: برخی از بیماری‌ها مانند دیابت، آرتریت روماتوئید و بیماری‌های تیروئید می‌توانند خطر ابتلا به انگشت ماشه‌ای را افزایش دهند.
جنسیت: زنان بیشتر از مردان به این اختلال مبتلا می‌شوند.
علائم
علائم انگشت ماشه‌ای معمولاً به تدریج ظاهر می‌شوند و می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
درد: درد در پایه انگشت یا در ناحیه مچ دست که ممکن است به سمت انگشتان گسترش یابد.
قفل شدن انگشت: انگشت ممکن است در حالت خمیده قفل شود و برای باز شدن نیاز به فشار داشته باشد.
صدای کلیک: در برخی موارد، ممکن است صدای کلیک یا جرقه‌ای هنگام حرکت انگشت شنیده شود.
سختی در حرکت: فرد ممکن است در حرکت دادن انگشت دچار مشکل شود و احساس سفتی کند.
تشخیص
تشخیص انگشت ماشه‌ای معمولاً با معاینه فیزیکی انجام می‌شود. پزشک ممکن است از بیمار بخواهد که انگشتان خود را حرکت دهد و در صورت وجود علائم، تشخیص را تأیید کند.
در برخی موارد، ممکن است آزمایش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی یا MRI برای بررسی وضعیت تاندون‌ها و بافت‌های نرم انجام شود.
درمان
درمان انگشت ماشه‌ای به شدت علائم و وضعیت بیمار بستگی دارد. گزینه‌های درمانی شامل موارد زیر هستند:
استراحت: استراحت دادن به انگشت و کاهش فعالیت‌هایی که باعث تشدید علائم می‌شوند، می‌تواند به بهبود وضعیت کمک کند.
داروهای ضد التهاب: داروهای غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند.
فیزیوتراپی: تمرینات خاص و فیزیوتراپی می‌توانند به تقویت عضلات و بهبود حرکت انگشت کمک کنند.
تزریق کورتیکواستروئید: در برخی موارد، تزریق کورتیکواستروئید به ناحیه ملتهب می‌تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند.
عمل جراحی: در صورتی که درمان‌های غیرجراحی مؤثر نباشند، پزشک ممکن است عمل جراحی را برای آزاد کردن تاندون از کانال باریک پیشنهاد کند.
پیشگیری
برای کاهش خطر ابتلا به انگشت ماشه‌ای، می‌توان اقدامات زیر را انجام داد:
استراحت منظم: در فعالیت‌های تکراری، استراحت‌های منظم داشته باشید.
تمرینات کششی: انجام تمرینات کششی و تقویتی برای انگشتان و مچ دست می‌تواند به پیشگیری از این اختلال کمک کند.
استفاده از ابزارهای مناسب: در کارهای دستی، از ابزارهایی استفاده کنید که فشار کمتری به انگشتان وارد کنند.
نتیجه‌گیری
انگشت ماشه‌ای یک اختلال شایع است که می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد داشته باشد. با شناسایی علل و علائم این اختلال و استفاده از روش‌های درمانی مناسب،
می‌توان به بهبود وضعیت و کاهش درد و ناراحتی کمک کرد. در صورت بروز علائم، مشاوره با پزشک و دریافت درمان مناسب بسیار مهم است.
